foto-ilustracija: Pixabay/ geraltPrvi projekat za hvatanje i skladištenje ugljen-dioksida (CCS) u Italiji poznat je kao Ravenna CCS projekat, a pokrenut je isključivo u ekološke svrhe. Cilj je smanjenje emisija ugljen dioksida što doprinosi borbi protiv klimatskih promjena, posebno u industrijama koje je teško dekarbonizovati.
Projekat je nazvan po regionu u kojem je smješten, a koristiće iscrpljena prirodna gasna polja u Jadranskom moru. Uključuje trajno geološko skladištenje ugljen-dioksida uhvaćenog sa dimnjaka industrijskih postrojenja trećih strana i transportovanje putem podzemnih cjevovoda ili brodom do pumpe u Kazalborzetiju.
U ovom projektu snage su udružili naftna i gasna kompanija Eni i kompanija za energetsku strukturu Snam.
Prva faza ima za cilj da uhvati, transportuje i skladišti 25 hiljada tona CO2 godišnje iz Eni-jevog postrojenja za preradu prirodnog gasa. Nakon hvatanja, ugljen-dioksid se transportuje i skladišti na dubini od 3.000 metara u iscrpljenom gasnom polju. Postrojenje već smanjuje emisije CO₂ iz dimnjaka postrojenja u Kazalborzetiju za preko 90 odsto, a u nekim slučajevima čak i do 96 odsto. Ovo je posebno važno jer su uslovi hvatanja ugljen-dioksida teški zbog niske koncentracije CO₂ i atmosferskog pritiska.
Nakon završetka ove faze predviđena je i druga, od 2027. godine , za koju se planira skladištenje do četiri miliona tona CO2 godišnje. Od 2030. godine, značajan kapacitet ovih rezervoara, procijenjen na preko 500 miliona tona, mogao bi omogućiti povećanje obima, potencijalno dostižući više od 16 miliona tona godišnje, u zavisnosti od potražnje na tržištu.
Pročitajte još:
- Koliko su degradirani slatkovodni sistemi – Šta pokazuje izvještaj Ujedinjenih nacija
- UN: Obnovljiva energija stvara bezbjedniju budućnost
- Nauka na tragu da trajno smanji CO2 u građevinarstvu
Prema izvještaju Politehničkog univerziteta u Milanu, CCS postrojenje sa potencijalom da hvata i skladišti 16 miliona tona CO2 godišnje, uz ukupne troškove tokom životnog vijeka od 38,4 milijarde eura (uključujući investicije i operativne troškove), moglo bi generisati direktne i indirektne ekonomske koristi od 79 milijardi eura.
U drugoj fazi previđeno je da Ravenna postane referentni CCS (Carbon Capture and Storage – CCS) centar za Južnu Evropu i Mediteran.
Projekat Ravenna će postići stvranje novih radnih mjesta u naprednom sektoru orijentisanom na održivost, privući investicije i nove održive industrijske inicijative svjetskih investitora.
Ovaj projekat je ključni dio strategije Italije za postizanje karbonske neutralnosti do 2050. godine i održavanje konkurentnosti njenih industrija uz smanjenje uticaja na životnu sredinu.
